Back Бой пад Мацяёвіцамі (1794) Byelorussian Schlacht bei Maciejowice German Battle of Maciejowice English Batalla de Maciejowice Spanish Maciejowicen taistelu Finnish Bataille de Maciejowice French Battaglia di Maciejowice Italian Maciejovicės mūšis Lithuanian Batalha de Maciejowice Portuguese Битва под Мацеёвицами Russian

Bitwa pod Maciejowicami

Bitwa pod Maciejowicami
Insurekcja kościuszkowska
Ilustracja
Bitwa pod Maciejowicami, kopia planu Józefa Hussarzewskiego
Czas

10 października 1794

Miejsce

rejon Maciejowic

Terytorium

I Rzeczpospolita

Przyczyna

próba zablokowania połączenia się wojsk Suworowa, Denisowa i Fersena

Wynik

zwycięstwo Rosjan

Strony konfliktu
Imperium Rosyjskie I Rzeczpospolita
Dowódcy
gen. Fiodor Denisow
gen. Iwan Fersen 		gen. Tadeusz Kościuszko
Siły
12 tys. ludzi
55 dział 		6,3 tys. ludzi
23 działa[1][2]
Straty
2,3 tys. zabitych, rannych i jeńców 4 tys. zabitych, rannych i jeńców
Położenie na mapie Polski w 1794
Mapa konturowa Polski w 1794, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
51°42′22,46″N 21°36′17,24″E/51,706240 21,604790
Multimedia w Wikimedia Commons
Aleksander Orłowski, Bitwa pod Maciejowicami (widok od strony rosyjskiej)
Aleksander Orłowski, Bitwa pod Maciejowicami (widok od strony polskiej)
Bitwa pod Maciejowicami pędzla Jana Bogumiła Plerscha. Kościuszko pada ranny w bitwie.
Bitwa pod Maciejowicami
Jan Piotr Norblin, Kościuszko pod Maciejowicami
Kopiec Kościuszki w rezerwacie niedaleko wsi Nowa Krępa, w miejscu, gdzie Kościuszko dostał się do rosyjskiej niewoli
Pomnik w Maciejowicach z 1974 r. autorstwa Macieja Krysiaka

Bitwa pod Maciejowicami – bitwa stoczona 10 października 1794 roku pod Maciejowicami[3] pomiędzy wojskami polskimi dowodzonymi przez gen. Tadeusza Kościuszkę (naczelnika insurekcji) a wojskami rosyjskimi pod dowództwem gen. Fiodora Denisowa i Iwana Fersena, zakończyła się klęską wojsk powstańczych i wzięciem do niewoli rannego dyktatora powstania.

  1. ↑ Według planu dołączonego do planu Józefa Hussarzewskiego, wykonanego zaraz po bitwie, polska strona posiadała 20 dział razem z batalionowymi.
  2. ↑ Julian Ursyn Niemcewicz, będący uczestnikiem bitwy, podaje polskie siły na 5,8 tys. ludzi i 21 dział, natomiast Marian Kukiel szacuje siły na ok. 7000 ludzi i 21-24 działa, według Józefa Drzewieckiego zaś 6,2 tys. ludzi i 24 działa.
  3. ↑ Wówczas była to ziemia stężycka w województwie sandomierskim.
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy